Carl (karl) pluckebaum (1880-1952) - 'der rhein bei mönchnsert'

Product: Carl (Karl) Pluckebaum (1880-1952) - 'Der Rhein bei Mönchnsert' Conditie: Gebruikt Specificaties: Prachtig klassiek schilderij van een pastoraal tafereel aan de Rijn. Ook genoemd 'muzikanten tijdens de jacht' Olieverf op paneel in prima staat. De lijst heeft daarentegen heeft veel beschadigingen aan het gipswerk. Maten: ca h54 x b64 x d7 cm Periode: 1910-1930 Carl Plückebaum kwam uit een groot Rijnlands gezin. De veertienjarige jongen, die al vanaf zijn geboorte gehandicapt was en opvallend klein van stuk ging als leerling naar de werkplaats van een restaurateur van kerken in Düsseldorf om het vergulders vak te leren. Gedurende de zeven jaar dat hij als restaurateur van kerken werkte, nam hij privélessen bij een kunstenaar. Vanwege financiële problemen moest hij deze lessen echter meerdere malen onderbreken. In 1901 won de tot dan toe onbekende schilder de eerste prijs voor een serie van zes reclameschilderijen in een wedstrijd van het Museum voor Decoratieve Kunst in Düsseldorf. Met het prijzengeld van 1.000 mark studeerde Plückebaum vijf jaar lang aan de kunstacademie van Düsseldorf. In deze tijd was hij leerling van Eduard von Gebhardt en Peter Janssen de Oude. Tijdens zijn opleiding kwam Plückebaum steeds meer in conflict met de starre dogma's van de academie. In mei 1906 probeerde hij zich te bevrijden van de daaruit voortvloeiende artistiek-existentiële crisis door deel te nemen aan een groepstentoonstelling in de Städtische Kunsthalle Düsseldorf wat volgens de statuten van de Academie tot zijn ontslag leidde. Het overweldigende succes bij het publiek bezorgde de jonge schilder niet alleen de gehoopte erkenning voor zijn artistieke werk, maar ook de financiële middelen voor een studiereis naar Italië. De indrukken die hij in Florence en Fiesole opdeed, raakten hem zo diep dat hij zich terugtrok in het Franciscanerklooster van Fiesole. Tijdens zijn verblijf in het klooster woonde Plückebaum samen met de broeders en paters, tekende de landschappen in de omgeving, maakte portretschetsen en versierde de kloosterkapel van San Francesco met fresco's. In 1907/1908 werd hij een van de oprichters van de Nederrijnse Secessionistische kunstenaarsgroep. In deze periode maakte hij ook de eerste ontwerpen voor zijn schilderij Königskinder, dat volledig beïnvloed was door de Art Nouveau. Het schilderij werd in 1908 door de Kunstvereniging voor Rijnland en Westfalen aangekocht en in gedrukte vorm als jaarlijks geschenk aan haar leden toegezonden. Nadat Plückebaum het idee om zich definitief bij de kloostergemeenschap aan te sluiten had laten varen, keerde hij voor drie jaar terug naar de Rijn waar hij zich vooral wijdde aan het bestuderen van kinder- en diertekeningen. In 1910 ondernam hij met zijn schildervrienden Walter Ophey en Carl Schmitz-Pleis zijn tweede reis naar Italië. Deze reis bracht hem via Rome naar Napels en de nabijgelegen steden Sorrento en Positano. Tijdens deze reis ontstonden schilderijen als Aanbidding der herders en Uit Zuid-Italië, die een experimentele fase in Plückebaums werk weerspiegelen, waarin kleurcompositie het middelpunt van zijn artistieke interesse was. Na zijn terugkeer herontdekte hij zijn artistieke stijl door de oude meesters te bestuderen in de Pinakothek in München. De eerste portretten van kinderen werden gemaakt zoals Marie Luise en Röschen. In deze periode ontwikkelde hij de subtiele humor in de uitbeelding van zijn personages, die kenmerkend zou worden voor veel van zijn latere werken. In Schwabings artistieke kringen ontmoette Plückebaum zijn toekomstige vrouw, de schilder en etser Meta Weber, die privélessen had gehad van Hermann Pohle in Düsseldorf, en van wie hij later grappend beweerde dat hij met zijn grootste concurrent was getrouwd. In de loop der jaren perfectioneerde Carl Plückebaum zijn eigen stijl, onafhankelijk van de dominante kunststromingen van die tijd. Uit zijn schilderijen spreekt een diepgewortelde hunkering naar harmonie en helderheid. Met hun consequent heldere kleuren en delicate halftonen, zoals het veelgebruikte abrikoos, lijken ze vreemd genoeg tijdloos. Vanwege de opgewekte stemming van zijn motieven zagen kunsthistorici hem als een opvolger van Carl Spitzweg of – vanwege de romantische intimiteit van zijn schilderijen – als iemand die dicht bij Adrian Ludwig Richter stond. Samen met zijn vrouw behoorde hij tot de bekendste figuren in de kunstscene van Düsseldorf. Beiden waren tot aan hun dood toegewijde leden van de kunstenaarsvereniging Malkasten. Plückebaum heeft ooit het volgende commentaar geleverd op het werk van het kunstenaarspaar: “Omdat het leven vaak zo hard is, willen we bij het maken van kunst de wereld construeren alsof het de hemel zelf is.” Carl Plückebaum overleed in 1952 in Düsseldorf en werd begraven op het Nordfriedhof.